Michele, właściciel barki - baryton
Luigi, piaskarz - tenor
Tinca (Dorsz), piaskarz - tenor
Talpa (Kret), piaskarz - bas
Giorgetta, żona Michele - sopran
Frugola (Fretka), żona Talpy - mezzosopran
Sprzedawca piosenek - tenor
sześć Midynetek - 6 sopranów
Para miłosna - sopran, tenor
Prapremiera: (wraz z Siostrą Angelicą i Giannim Schicchi) 14.12.1918, Nowy Jork (Metropolitan Opera)
Barka Michele jest przycumowana do brzegu Sekwany, piaskarze właśnie kończą cieżką pracę. Michele obserwuje zazdrośnie, jak jego żona Giorgetta zwraca się w stronę młodego Luigiego, nie wykazując zainteresowania swoim mężem. Rozlega się dźwięk katarynki. Piaskarz Tinca prosi Giorgettę do tańca, ale Luigi go odpycha. Giorgetta wspomina melancholijnie swoje wcześniejsze życie na przedmieściach Paryża. Luigi również stamtąd pochodzi. Wyznają sobie miłość. Luigi obiecuje powrócić, gdy tylko Giorgetta da mu znak płonącą zapałką. Michele również marzy o minionych pięknych czasach, kiedy to żył w zgodzie z Giorgettą i ich wspólnym, zmarłym później dzieckiem i okrywał oboje swoim szerokim płaszczem marynarskim. Giorgetta ponownie odtrąca jego zaloty. Michele ze smutkiem zapala fajkę. Palącą się zapałkę Luigi interpretuje jako umówiony znak. Michele słyszy czyjeś skradanie sięi przyłapuje Luigiego. Podczas kłótni Michele chwyta Luigiego za gardło i wymusza na nim wyznanie, że kocha on Giorgettę. Potem dusi go i ukrywa martwe ciało pod swoim płaszczem. Giorgetta chce, aby Michele, jak kiedyś, okrył ją płaszczem. Michele rozchyla poły płaszcza i ukazuje jej martwego Luigiego. Kiedy Giorgetta odskakuje z krzykiem przerażenia, Michele przyciska ją do ciała zmarłego.
siostra Angelica - sopran
księżna, ciotka Angeliki - alt
Przeorysza - mezzosopran
siostra Eifrerin - mezzosopran
Przełożona nowicjuszek - mezzosopran
siostra Genovieffa - sopran
siostra Osmina - sopran
siostra Dolcina - sopran
siostra Opiekunka - mezzosopran
dwie Siostry Żebracze - 2 soprany
dwie Nowicjuszki - sopran, mezzosopran
dwie Siostry Świeckie - sopran, mezzosopran
Prapremiera: (razem z Płaszczem i Giannim Schicchi) 14.12.1918, Nowy Jork (Metropolitan Opera)
Po wieczornym nabożeństwie siostry udają się do ogrodu klasztornego. Niektóre z nich otrzymują od siostry Eifrerin niewielkie kary. Siostry modlą się za zmarłe poprzedniego roku zakonnice. Wiele z nich ma skromne życzenia. Angelica twierdzi, że nie ma żadnych. Siostry nie mogą w to uwierzyć. Siostra Angelica jest od siedmiu lat w klasztorze, pochodzi prawdopodobnie ze szlacheckiej rodziny i od lat czeka Z utęsknieniem na wiadomości od swoich krewnych. Dwie siostry żebracze informują, że przed klasztorną bramą zatrzymał się wytworny dyliżans. Angelica zostaje wezwana do rozmównicy. Księżna, jej ciotka, arystokratyczna ale zimna i pełna rezerwy dama, oznajmia jej, że przychodzi w sprawie podziału spadku rodzinnego. Ponieważ młodsza siostra Angeliki wychodzi teraz za mąż, wypełniła swoje zadanie, i Angelica powinna tylko podpisać papiery. Angelica pyta o imię małżonka i słyszy w odpowiedzi, że jest to ktoś, kto z miłości nie chce dostrzec hańby, jaką Angelica przyniosła rodzinie. Angelica odpowiada pokornie, że dla pokuty ofiarowała wszystko Najświętszej Maryi Pannie i tylko jedna ofiara wydaje się jej niemożliwa -zapomnieć o synu. Księżna informuje ją chłodno, że dziecko umarło przed dwoma laty na ciężką chorobę. Z okrzykiem rozpaczy Angelica pada na podłogę. Gdy w klasztorze zapanowała cisza nocna, Angelica zrywa w ogrodzie trujące zioła i przygotowuje z nich napój. Po zażyciu trucizny uświadamia sobie nagle wielki grzech samobójstwa. Zrozpaczona wzywa pomocy Matki Boskiej. Drzwi kościoła otwierają się i staje w nich Madonna z chłopczykiem o jasnych włosach. Angelica wyciąga ręce do syna i umiera.
Gianni Schicchi - baryton
Lauretta - sopran
krewni Buoso Donatiego:
Zita, "Stara", kuzynka Buosa - alt
Rinuccio, siotrzeniec Zity - tenor
Gheraldo, siostrzeniec Buosa - tenor
Nella, jego żona - sopran
Gheraldino, jej syn - alt
Betto di Signa, szwagier Buosa - bas
Simone, kuzyn Buosa - bas
Marco, jego syn - baryton
Ciesca, żona Marca - mezzosopran
Mistrz Spinelloccio, lekarz - bas
Messer Amantio di Nicolao, notariusz - baryton
Pineliino, szewc - bas
Gussio, farbiarz - bas
Prapremiera: (razem z Płaszczem oraz Siostrą Angeliką) 14.12.1918, Nowy Jork (Metropolitan Opera)
Krewni udają żal po śmierci Buoso Donatiego. Wkrótce rozchodzą się pogłoski, że Donati zapisał swój wielki majątek klasztorowi. Simone wyjaśnia, że jeśli testament jest już u notariusza, nie da się nic zrobić. Gdyby jednak był jeszcze w domu, wówczas... Wszyscy szukają testamentu, w końcu znajduje go Rinuccio. Ale co począć dalej? Rinuccio zna człowieka, który mógłby pomóc: jest nim Gianni Schicchi. Krewni nie akceptują go, ponieważ jest obcy. Rinuccio przypomina, że Florencja zawdzięcza swoją sławę takim właśnie "przybyszom". Jak na zawołanie pojawia się Gianni Schicchi z córką Laurettą, która chce wyjść za Rinuccia. Zita nie zezwala jednak na małżeństwo i Gianni Schicchi chce się oddalić urażony. Powstrzymują go tylko prośby Lauretty. Znajduje wyjście. Jeśli nikt poza obecnymi krewnymi nie wie o śmierci Donata, można sporządzić nowy testament. Ale za taki czyn grozi surowa kara: utrata lewej ręki i wypędzenie. Kiedy pojawia się lekarz, nie zostaje wpuszczony. Gianni Schicchi naśladuje głos Donatiego i uspokaja lekarza przez uchylone drzwi mówiąc, że czuje się dobrze i chce teraz spać. Posyła się po notariusza i świadków. Tymczasem swoje życzenie dotyczące testamentu każdy szepcze do ucha Gianniemu Schicchi. W obecności notariusza Gianni Schicchi w łóżku i ubraniu zmarłego rozpoczyna dyktowanie testamentu. Zapisuje wszystko Gianniemu Schicchi, czyli ... sobie samemu. Na próżno krewni chcą protestować. Powstrzymuje ich grożąca im kara. Ledwo notariusz i świadkowie wyszli, wszyscy rzucają się na Gianniego. Ten jednak jest teraz panem "odziedziczonego" domu, dlatego wypędza zebranych. Tylko Lauretta i Rinuccio są zadowoleni. Gianni Schicchi zwraca się do publiczności. Dante skazałby go na piekło za ten postępek, ale on ma nadzieję na łagodniejszy osąd widzów.