Anna Netrebko - sopran

Anna Netrebko urodziła się w 1971 roku w Krasnoda­rze, mieście na południu daw­nego Związku Ra­dzieckiego. Jako dziecko uważała operę za najnudniejszą formę sceniczną. Dopiero kontakt m.in. z twór­czo­ścią operowo-filmową Franco Zeffirellego przekonał ją do rewizji swoich sądów. Studia wokalne rozpoczęła w petersburskim Konserwatorium, gdzie jako studentka przygoto­wała partię Zuzanny w Weselu Figara W.A. Mozarta oraz Violetty w Traviacie G. Ver­diego. Ucząc się w Konserwa­torium rozpoczęła także swoją pierw­szą pracę w Teatrze Ma­ryjskim w charakterze… sprzątaczki. Dzięki temu do­stała możliwość przebywania w teatrze i przyglądania się pró­bom i przedstawieniom.

Pierwszym przełomo­wym momentem w jej karierze było zdobycie głównej nagrody na konkursie wo­kalnym im. Michała Glinki w Moskwie w 1993 roku. Bezpośrednio po tym sukcesie za sprawą wiel­kiej rosyj­skiej mezzosopra­nistki Iriny Arkhipowej wystą­piła na koncercie w Teatrze Bolshoi. Wkrótce stanęła przed dyrektorem artystycznym Opery Kirowa - Walerym Giergiewem śpiewając m.in. arię Królowej Nocy z Czaro­dziejskiego fletu W.A. Mozarta. Ku własnemu zaskoczeniu otrzymała upragniony angaż. Niecały rok później zadebiuto­wała na scenie Teatru Maryj­skiego w Petersburgu partią Zuzanny. Z tą właśnie rolą wzięła udział w tournée peters­burskiego zespołu do Finlandii, Niemiec i Izraela. Dała się także poznać jako Królowa Nocy w teatrze operowym w Rydze. Wkrótce Anna włączyła do swojego repertuaru kolejne znaczące role, a wśród nich Łucję w Łucji z Lammermoor G. Donizettiego, Aminę w Lu­natyczce V. Belliniego, Rozynę w Cyruliku Sewilskim G. Ros­siniego, Paminę w Czarodziej­skim flecie W.A.Mozarta, Micaëlę w Carmen G. Bi­zeta, a nade wszystko pozycje z re­pertuaru rosyjskiego: Xenię w Borysie Godunowie M. Mussorgskiego, Lu­izę w Zaręczynach w klasztorze S. Prokofiewa i Ludmiłę w Rusła­nie i Ludmile S. Rachmani­nowa. Z tą ostat­nią rolą wiązała się także pierwsza rejestracja zarówno video, jak i płytowa.

W 1995 roku, otrzymała dyplom petersburskiego Kon­serwatorium, mając już spore, jak na tak młodą osobę do­świadczenie sceniczne. W tym samym roku śpiewaczka zade­biutowała z zespołem Gier­giewa w premierowym wieczo­rze Rusłana i Ludmiły na scenie opery w San Francisco. Sukces jaki odniosła zaskoczył ją samą. Po tym wydarzeniu za­opiekował się nią dyrektor sceny w San Francisco - Lotfi Mansouri, za sprawą którego młoda Rosjanka mogła uczest­niczyć w warsztatach opero­wych Merola. Wkrótce potem pojawiła się na scenie w San Francisco w szczęśliwej dla siebie partii Zuzanny w Weselu Figara W.A. Mozarta. Rok póź­niej została laureatką mię­dzynarodowego konkursu wo­kalnego im. Rimskiego-Korsa­kowa w Petersburgu.

W maju 1998 roku wraz z zespołem Walerego Giergiewa Anna Netrebko wzięła udział w przedstawie­niach Zaręczyn w klasztorze S. Prokofiewa na scenie Metropolitan Opery w Nowym Jorku. W tym samym roku dała swój pierwszy pełny recital, na którym prezentowała także lirykę wokalną, interpretując pieśni kompozytorów rosyj­skich.

W 1999 roku Anna wy­stąpiła na deskach Opery w Waszyngtonie jako Gilda w Rigoletcie G. Verdiego, a następnie udała się w tournée do Holandii i Wielkiej Brytanii z koncer­tową wersją opery H. Berlioza Be­nvenuto Cellini. Rok póź­niej można było ją usłyszeć na festiwalu Maggio Musicale we Florencji w Mszy h-moll J.S. Bacha oraz w Judzie Machabe­uszu G.F. Händla. Wkrótce potem znowu pojawiła się w San Franci­sco, które stało się jej drugim domem, śpiewając Zer­linę w Don Giovannim W.A. Mozarta i Musettę w Cyga­nerii G. Pucciniego. W tym samym czasie z zespołem Giergiewa jako Natasza w ope­rze Wojna i pokój S.Prokofiewa pojawiła się w londyńskiej Covent Garden, rok później święcąc w tej roli triumfy m.in. w me­diolańskiej La Scali. W ciągu zaledwie kilku lat od de­biutu włączyła do swojego re­pertuaru także m.in. An­tonię w Opowieściach Hoffmanna J. Offenbacha, Ilię w Idomeneo W.A. Mozarta, Adinę w Napoju Miłosnym G.Donizettiego, Nannettę w Falstaffie G.Verdiego, a także kolejne „rosyjskie” role - Marfę w Carskiej na­rzeczonej M.Rimskiego-Korsakowa i Ninettę w Miłości do Trzech Pomarańczy S.Prokofiewa.

Rok 2002 przyniósł kolejne ważne wydarzenie w życiu Anny Netrebko. Wystąpiła na scenie Me­tropo­litan Opera w Nowym Jorku jako Natasza we wspomnianej już operze S. Prokofiewa Wojna i pokój. Na otwarcie festiwalu w Salzburgu Anna Netrebko zadebiutowała w Don Giovan­nim W.A. Mozarta jako fanta­styczna odtwórczyni partii Donny Anny pod dyrekcją Ni­colausa Harnoncourta. Chociaż początkowo sądziła, że tylko Harnoncourt wierzył, że jest ona w stanie podołać tej roli, to ostateczny triumf był bezapela­cyjny. Zresztą zbieżność imie­nia śpiewaczki i kreowanej przez nią postaci sprawiła, że od tej pory często mówiono o niej właśnie per „Donna Anna”. Po tym wydarzeniu można ją było podziwiać po­nownie na kontynencie ame­ry­kańskim, gdzie w Filadelfii zobaczono ją po raz pierwszy jako Julię w operze V. Belliniego - I Capuletti e i Montecchi. Pojawiła się także na prestiżowym festiwalu mu­zycznym w Verbier w Alpach szwajcarskich, gdzie usłyszeć ją można było w IV Symfonii G. Mahlera pod dyrekcją Ja­mesa Levine’a.

Rok później wystąpiła w londyńskiej Covent Garden w roli Servilli w operze W.A. Mozarta Łaskawość Ty­tusa pod dyrekcją Sir Colina Davisa. Pojawiła się także w Metropolitan Opera w roli Zer­liny. W kwietniu 2003 zade­biutowała rolą Violetty w Traviacie G.Verdiego na scenie wiedeńskiej Staatsoper. Latem, w tej samej partii, pokazała się w Monachijskiej Bayerische Staatsoper, natomiast na festi­walu w Salzburgu po­nownie wystąpiła jako Donna Anna, a jej nazwisko pojawiło się na pierwszym miejscu w rankingu Salzburger Festspiele, zaś Opernwelt ogłosiło ją śpie­waczką roku. 30 maja wzięła udział w specjalnym kon­cercie dla uczczenia 300-lecia miasta Petersburg. W ramach obcho­dów tejże rocznicy zaśpiewała także w koncertowej wersji opery Życie za Cara M. Glinki.

Jak do tej pory melomani na całym świecie mogli słuchać jej głosu jedynie w nagraniach ope­rowych zre­alizowanych przez zespół Opery Kirowa pod dyrekcją Walerego Giergiewa dla firmy Philips. Były to: Rusłan i Lud­miła M. Glinki (456-248-2), oraz dwie opery S. Prokofiewa: Miłość do trzech poma­rańczy (462 913-2) i Zaręczyny w klasztorze (462 107-2). Niektóre fragmenty tych oper pojawiały się także w rozmaitych „składankach”. W tym roku ukazał się jej pierw­szy solowy album - Opera Arias (DG 474 240-2), w którym odnajdziemy przede wszystkim młode heroiny operowe takie jak Gilda, Julia, czy Donna Anna. Niemiecka firma fono­graficzna Deutsche Gram­mophon podpisała z Artystką kontrakt, który opiewa na co najmniej pięć płyt CD do końca 2007 roku.