Anna Netrebko urodziła się w 1971 roku w Krasnodarze, mieście na południu dawnego Związku Radzieckiego. Jako dziecko uważała operę za najnudniejszą formę sceniczną. Dopiero kontakt m.in. z twórczością operowo-filmową Franco Zeffirellego przekonał ją do rewizji swoich sądów. Studia wokalne rozpoczęła w petersburskim Konserwatorium, gdzie jako studentka przygotowała partię Zuzanny w Weselu Figara W.A. Mozarta oraz Violetty w Traviacie G. Verdiego. Ucząc się w Konserwatorium rozpoczęła także swoją pierwszą pracę w Teatrze Maryjskim w charakterze… sprzątaczki. Dzięki temu dostała możliwość przebywania w teatrze i przyglądania się próbom i przedstawieniom.
Pierwszym przełomowym momentem w jej karierze było zdobycie głównej nagrody na konkursie wokalnym im. Michała Glinki w Moskwie w 1993 roku. Bezpośrednio po tym sukcesie za sprawą wielkiej rosyjskiej mezzosopranistki Iriny Arkhipowej wystąpiła na koncercie w Teatrze Bolshoi. Wkrótce stanęła przed dyrektorem artystycznym Opery Kirowa - Walerym Giergiewem śpiewając m.in. arię Królowej Nocy z Czarodziejskiego fletu W.A. Mozarta. Ku własnemu zaskoczeniu otrzymała upragniony angaż. Niecały rok później zadebiutowała na scenie Teatru Maryjskiego w Petersburgu partią Zuzanny. Z tą właśnie rolą wzięła udział w tournée petersburskiego zespołu do Finlandii, Niemiec i Izraela. Dała się także poznać jako Królowa Nocy w teatrze operowym w Rydze. Wkrótce Anna włączyła do swojego repertuaru kolejne znaczące role, a wśród nich Łucję w Łucji z Lammermoor G. Donizettiego, Aminę w Lunatyczce V. Belliniego, Rozynę w Cyruliku Sewilskim G. Rossiniego, Paminę w Czarodziejskim flecie W.A.Mozarta, Micaëlę w Carmen G. Bizeta, a nade wszystko pozycje z repertuaru rosyjskiego: Xenię w Borysie Godunowie M. Mussorgskiego, Luizę w Zaręczynach w klasztorze S. Prokofiewa i Ludmiłę w Rusłanie i Ludmile S. Rachmaninowa. Z tą ostatnią rolą wiązała się także pierwsza rejestracja zarówno video, jak i płytowa.
W 1995 roku, otrzymała dyplom petersburskiego Konserwatorium, mając już spore, jak na tak młodą osobę doświadczenie sceniczne. W tym samym roku śpiewaczka zadebiutowała z zespołem Giergiewa w premierowym wieczorze Rusłana i Ludmiły na scenie opery w San Francisco. Sukces jaki odniosła zaskoczył ją samą. Po tym wydarzeniu zaopiekował się nią dyrektor sceny w San Francisco - Lotfi Mansouri, za sprawą którego młoda Rosjanka mogła uczestniczyć w warsztatach operowych Merola. Wkrótce potem pojawiła się na scenie w San Francisco w szczęśliwej dla siebie partii Zuzanny w Weselu Figara W.A. Mozarta. Rok później została laureatką międzynarodowego konkursu wokalnego im. Rimskiego-Korsakowa w Petersburgu.
W maju 1998 roku wraz z zespołem Walerego Giergiewa Anna Netrebko wzięła udział w przedstawieniach Zaręczyn w klasztorze S. Prokofiewa na scenie Metropolitan Opery w Nowym Jorku. W tym samym roku dała swój pierwszy pełny recital, na którym prezentowała także lirykę wokalną, interpretując pieśni kompozytorów rosyjskich.
W 1999 roku Anna wystąpiła na deskach Opery w Waszyngtonie jako Gilda w Rigoletcie G. Verdiego, a następnie udała się w tournée do Holandii i Wielkiej Brytanii z koncertową wersją opery H. Berlioza Benvenuto Cellini. Rok później można było ją usłyszeć na festiwalu Maggio Musicale we Florencji w Mszy h-moll J.S. Bacha oraz w Judzie Machabeuszu G.F. Händla. Wkrótce potem znowu pojawiła się w San Francisco, które stało się jej drugim domem, śpiewając Zerlinę w Don Giovannim W.A. Mozarta i Musettę w Cyganerii G. Pucciniego. W tym samym czasie z zespołem Giergiewa jako Natasza w operze Wojna i pokój S.Prokofiewa pojawiła się w londyńskiej Covent Garden, rok później święcąc w tej roli triumfy m.in. w mediolańskiej La Scali. W ciągu zaledwie kilku lat od debiutu włączyła do swojego repertuaru także m.in. Antonię w Opowieściach Hoffmanna J. Offenbacha, Ilię w Idomeneo W.A. Mozarta, Adinę w Napoju Miłosnym G.Donizettiego, Nannettę w Falstaffie G.Verdiego, a także kolejne „rosyjskie” role - Marfę w Carskiej narzeczonej M.Rimskiego-Korsakowa i Ninettę w Miłości do Trzech Pomarańczy S.Prokofiewa.
Rok 2002 przyniósł kolejne ważne wydarzenie w życiu Anny Netrebko. Wystąpiła na scenie Metropolitan Opera w Nowym Jorku jako Natasza we wspomnianej już operze S. Prokofiewa Wojna i pokój. Na otwarcie festiwalu w Salzburgu Anna Netrebko zadebiutowała w Don Giovannim W.A. Mozarta jako fantastyczna odtwórczyni partii Donny Anny pod dyrekcją Nicolausa Harnoncourta. Chociaż początkowo sądziła, że tylko Harnoncourt wierzył, że jest ona w stanie podołać tej roli, to ostateczny triumf był bezapelacyjny. Zresztą zbieżność imienia śpiewaczki i kreowanej przez nią postaci sprawiła, że od tej pory często mówiono o niej właśnie per „Donna Anna”. Po tym wydarzeniu można ją było podziwiać ponownie na kontynencie amerykańskim, gdzie w Filadelfii zobaczono ją po raz pierwszy jako Julię w operze V. Belliniego - I Capuletti e i Montecchi. Pojawiła się także na prestiżowym festiwalu muzycznym w Verbier w Alpach szwajcarskich, gdzie usłyszeć ją można było w IV Symfonii G. Mahlera pod dyrekcją Jamesa Levine’a.
Rok później wystąpiła w londyńskiej Covent Garden w roli Servilli w operze W.A. Mozarta Łaskawość Tytusa pod dyrekcją Sir Colina Davisa. Pojawiła się także w Metropolitan Opera w roli Zerliny. W kwietniu 2003 zadebiutowała rolą Violetty w Traviacie G.Verdiego na scenie wiedeńskiej Staatsoper. Latem, w tej samej partii, pokazała się w Monachijskiej Bayerische Staatsoper, natomiast na festiwalu w Salzburgu ponownie wystąpiła jako Donna Anna, a jej nazwisko pojawiło się na pierwszym miejscu w rankingu Salzburger Festspiele, zaś Opernwelt ogłosiło ją śpiewaczką roku. 30 maja wzięła udział w specjalnym koncercie dla uczczenia 300-lecia miasta Petersburg. W ramach obchodów tejże rocznicy zaśpiewała także w koncertowej wersji opery Życie za Cara M. Glinki.
Jak do tej pory melomani na całym świecie mogli słuchać jej głosu jedynie w nagraniach operowych zrealizowanych przez zespół Opery Kirowa pod dyrekcją Walerego Giergiewa dla firmy Philips. Były to: Rusłan i Ludmiła M. Glinki (456-248-2), oraz dwie opery S. Prokofiewa: Miłość do trzech pomarańczy (462 913-2) i Zaręczyny w klasztorze (462 107-2). Niektóre fragmenty tych oper pojawiały się także w rozmaitych „składankach”. W tym roku ukazał się jej pierwszy solowy album - Opera Arias (DG 474 240-2), w którym odnajdziemy przede wszystkim młode heroiny operowe takie jak Gilda, Julia, czy Donna Anna. Niemiecka firma fonograficzna Deutsche Grammophon podpisała z Artystką kontrakt, który opiewa na co najmniej pięć płyt CD do końca 2007 roku.