Urodzony we Lwowie. Naukę śpiewu rozpoczął u słynnej przed wojną aktorki i śpiewaczki Andy Kitschman. Na przedmioty teoretyczne uczęszczał do szkoły muzycznej im. Ignacego Paderewskiego. W 1930 został przyjęty do chóru Opery Lwowskiej, a w 1939 zostaje jej solistą. Systematycznie uczył się śpiewu u prof. Różyckiej. W latach 1942–1945 występował jako solista w ukraińskim zespole chóralnym „Trembita”. Wstąpił do Teatru Muzycznego dyrektora Sylwestra Czosnowskiego i z nim przeniósł się do Polski w 1946 r. Do 1952 r. grał w Teatrze Dramatycznym w Szczecinie, (gdzie wystąpił w kilku znaczących rolach, m.in. Boguckiego w Pani Maliczewskiej Gabrieli Zapolskiej, leśniczego i autora w Dwóch teatrach Jerzego Szaniawskiego) i w Teatrze Małym. Śpiewał również w operze objazdowej Franciszki Platówny w roli Janusza w spektaklu Halka St. Moniuszki. Zostaje zaangażowany przez dyrektora szczecińskiego ARTOS-u (poprzednika agencji koncertowej Estrada Szczecińska) Janusza Cegiełłę w charakterze aktora i śpiewaka. Po udanym przesłuchaniu pod koniec 1952 r. otrzymał angaż do Opery Wrocławskiej i w charakterze solisty występował aż końca do 1983 roku, wykonując w tym czasie około 40 ról pierwszoplanowych. Jednocześnie prowadził ożywioną działalność koncertową, uczestniczył w festiwalach muzyki poważnej i operowej, gościł na wielu scenach operowych w kraju i za granicą. Nagrał wiele muzycznych audycji radiowych oraz telewizyjnych spektakli operowych. Niestety, zachowały się jedynie nieliczne nagrania, bowiem Wrocław cierpiący na chroniczny brak taśm radiowych systematycznie kasował dokonane rejestracje. Bernard Nowacki był jednym z nielicznych artystów - śpiewaków operowych, których kariera artystyczna trwała tak długo - Bernard Nowacki obchodził aż dwa zaszczytne jubileusze: 30-lecia pracy w Operze Wrocławskiej i 50-lecia pracy artystycznej. Za swoje osiągnięcia artystyczne był wielokrotnie nagradzany i odznaczany, m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką Zasłużonego Działacza Kultury, Budowniczego Miasta Wrocławia, Medalem 40-lecia PRL, odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego, nagrodą Ministra Kultury i sztuki za 50-lecie działalności artystycznej. Był aktywnym działaczem i członkiem władz SPATIF i ZASP.
Najważniejsze role operowe:
St. Moniuszko - Straszny dwór - Miecznik
St. Moniuszko - Halka - Janusz
O. Nicolai - Wesołe kumoszki z Windsoru - Fluth
G. Puccini - Madama Butterfly - Sharpless
L. Janacek - Jennufa – Młynarz
P. Czajkowski - Eugeniusz Oniegin – Oniegin
P. Czajkowski - DAMA PIKOWA – Jelecki
G. Donizetti - DON PASQUALE – Malatesta
G. Verdi - TRAVIATA – Germont
Wł. Żeleński - GOPLANA – Kostryn
R. Leoncavallo - PAJACE – Tonio, Silvio
F. Auber - FRA DIAVOLO – Cocburn
G. Puccini - MANON LESCAUT – Lescaut
G. Donizetti - ŁUCJA Z LAMMERMOOR – Enrico
G. Rossini - CYRULIK SEWILSKI – Figaro
G. Verdi - TRUBADUR – di Luna
Ch. Gounod - FAUST – Walentyn
W. A. Mozart - COSI FAN TUTTE – Gugliermo
R. Statkowski - Maria - Miecznik
A. Borodin - KNIAŹ IGOR – Kniaż Igor
I. J. Paderewski - Manru - Urok
F. Nowowiejski - LEGENDA BAŁTYKU – Tomir
G. Bizet - CARMEN – Torreador
G. Verdi - AIDA – Amonastro
W. A. Mozart - DON JUAN – Don Juan
G. Verdi - RIGOLETTO – Rigoletto
G. Verdi - Makbet – Makbet
St. Moniuszko - VERBUM NOBILE – Marcin
G. Verdi - DON CARLOS – Posa
T. Natamson - TAMANGO – Czarownik
J. Offenbach - OPOWIEŚCI HOFFMANNA – Dappertutto,
M. Musorgski - BORYS GODUNOW – Szczekałkow
B. Britten - ALBERT HERRING – Pastor