Drwal
Żona drwala
Jaś
Małgosia
Bies
Horpyna
Duszek leśny
Biesy
Leśne duszki
Leśne tancerki
Krasnoludek
Prapremiera: marzec 1957 r. - Państwowe Liceum Pedagogiczne w Krotoszynie
Obsada:
Drwal – Józef Grzesiński, Jerzy Orłowski
Żona drwala – Lucyna Strasburger, Barbara Nastawska
Jaś – Zbigniew Mikołajczak, Jerzy Świca
Małgosia – Krystyna Ziętek, Krystyna Rostalska
Bies – Kazimierz Kordylasiński, Dionizy Tomaszewski
Horpyna – Zofia Dąbrowska, Małgorzata Roësler
Duszek leśny – Barbara Bulińska, Barbara Andrzejczak
Biesy – Irena Włosik, Maria Jędrzejczak, Lucyna Wawrzyniak, Urszula Gruchalska,
Sabina Szymczak, Danuta Piaseczna
Leśne duszki – Lutosława Staniszewska, Krystyna Woźniak, Małgorzata Samelczak,
Ewa Świst, Jolanta Lamparska, Gabriela Danielewska
Leśne tancerki – Teresa Ciesiółka, Zofia Lamparska
Krasnoludek – Roman Ciesiółka
Prolog – Mirosława Ratajczak, Halina Jarzębowska
Chór – Uczniowie Liceum Pedagogicznego
Kierownik muzyczny –
Józef Samelczak
Członkowie zespołu muzycznego – Franciszek Wasilewski (flet), Czesław Maryniak
(skrzypce I), Kazimierz Błażejczyk (skrzypce II), Kasper Przybylski (kontrabas),
Czesław Siwa (klarnet)
Reżyseria – Franciszek Ciesiółka
Dekoracje – Marian Pietras
Kostiumy – Zofia Kaczmarek
Balety – Wawrzyniec Kaźmierczyk, Hanna Gibasiewicz
Oświetlenie – Jan Kułek
Akt I
Stara wiedźma Horpyna pragnie wrócić do dawnej piękności. Zbliża się bowiem
zjazd na Łysej Górze, w którym chce brać udział w swej młodzieńczej krasie. Jest
na to jedna rada: zjeść ludzkie dzieci. Tak jej podpowiada wysłannik Belzebuba,
Bies. Chodzi mu bowiem o to, by Horpyna skrzywdziła dzieci, gdyż wówczas zgodnie
z podpisanym cyrografem należeć będzie do szatana. Czarownica wierzy podszeptom
diabelskim, a owładnięta miłością własną zapomina o tym ważnym warunku
cyrografu. Szczęście jej sprzyja.
Biedna rodzina drwala ze względu na straszną nędzę i głód w chacie nosi się z
zamiarem wyprowadzenia swych dzieci do lasu. Rodzicom trudno się było rozstać z
Jasiem i Małgosią. Za podszeptem Biesa pozostawili śpiące dzieci w dzikiej
puszczy. Sierotki przebudziwszy się stwierdziły nieobecność rodziców. Idą na
poszukiwanie. W drodze opiekuje się nimi Bies i kieruje je ku chacie czarownicy.
Akt II
Horpyna cieszy się z bliskiego szczęścia. Przygotowuje się na przyjęcie
małych gości. Za radą Biesa w czarodziejski sposób przemienia swą chatę w piękny
domek z piernika i czekolady. Do niego trafiają Jaś i Małgosia. Wzajemnie
częstują się piernikiem i czekoladą. Niespodziewanie ukazuje im się czarownica.
Okazuje się bardzo gościnną. Karmi małych zgłodnialców. Na noc zamyka Jasia do
kurnika i tam nosi mu jedzenie. Małgosię zapędza do pracy w domu. Po pewnym
czasie pragnie je upiec i zjeść.
W czasie ostatnich przygotowań zjawia się Bies i czyta jej cyrograf; zamiast
dzieci w piecu pali się Horpyna. Jas i Małgosia są wolni. Odnajdują ich rodzice.
Wszyscy są niezmiernie szczęśliwi. Uczucie miłości do dzieci nie pozwoliło im
wyrzec się utraconego skarbu.
Zwyciężyły prawda, miłość, dobro i wzniosłe ludzkie uczucia.